Alweer een week voorbij waarin we zoveel mogelijk thuis zijn gebleven, onze sociale contacten beperkt hebben en goed opgelet hebben toch vooral op 1,5 meter bij elkaar uit de buurt te blijven. En ook al heb je dan het vermogen in contact te blijven en te tasten naar hoe je dat wilt doen, toch blijft het af en toe lastig. Lastig, de beperking van het contact. Lastig, niet lekker de deur uit en BBQ-en met familie of vrienden met dit mooie weer. Lastig, je de hele tijd zo bewust zijn van de afstand om ons een als er iemand in de buurt komt. Lastig, de angst voor het virus, de ongrijpbaarheid er van. Lastig, de angst dat jij of iemand van je dierbaren ziek wordt.
Hoe ga jij nu om met lastige situaties en gevoelens? Vaak is de manier waarop je dat doet beïnvloed door je omgeving en je ervaringen. Hoe je ermee omgaat heb je misschien een op bepaalde manier aangeleerd, ben je gewoon geworden is dus een gewoonte geworden.
Hoe werd er vroeger bij jou thuis omgegaan met pijn, ziekte, angst en ongemak? En met gevoelens? Hoe doen je beste vrienden en vriendinnen dat of je geliefden? En wat heb jij ervaren op dit gebied, welke manier van omgaan met lastige situaties heeft je geholpen? Dat speelt allemaal mee in de manier waarop je omgaat met last.
Als iets pijn doet kun je het negeren of gewoon doorgaan. Of het kan zijn dat het je helemaal stil legt. Als het maar een beetje zeer doet kun je piepen maar als het echt zeer doet hoort niemand je meer. Of het is juist andersom, je verdraagt alles is stilte totdat het echt pijn doet. Het kan zijn dat je alle pijn weglacht of je kreunt en steunt. En als je je angstig voelt kun je natuurlijk ook je activiteiten zo aanpassen, dat je de angst niet tegenkomt. Of je gaat juist tegen de angst in, je gaat er mee vechten, je wordt boos. Misschien probeer je er op een ander manier bij weg te komen, je gaat bijvoorbeeld veel sporten. Het kan ook zijn dat je angst verdoezelt met een andere emotie. Of misschien probeer je gewoon maar niets meer te voelen.
Ik wil je uitnodigen om eens echt te kijken: Hoe doe jij dat nu? Wat ben jij gewoon? Wat heb je ervaren? Hoe heb jij geleerd om te gaan met lastige situaties en gevoelens die jij ingewikkeld vindt? En wat merk je daar van als de last, zoals nu opgelegd is. Is de manier waarop je reageert helpend? Levert het je iets op of heb je er eigenlijk nog meer last van? Het helpt als de last en de emoties er mogen zijn. Door ze te gaan herkennen, erkennen en voelen, kun je ze er bij gaan nemen, contact mee maken en op een passende manier gaan dragen. De last verdwijnt niet, maar wordt wel beter draagbaar, waardoor je er minder last van hebt.
Het mooie van deze last is wel dat iedereen hem op dit moment voelt. We zitten er allemaal mee. En ik zie wel dat we allemaal durven onze gevoelens van angst, last en onmacht wat meer toe te laten. Door je gevoelens te delen is er herkenning. Door te erkennen dat je ongerust bent, je familie en vrienden mist en je ontregeld bent, ontstaat er verbondenheid. Misschien een mooie kans om een andere ervaring op te doen in de manier waarop je omgaat met last en tegenslag.
Ik ben benieuwd wat jullie ontdekken. Pas goed op jezelf en de mensen om je heen.
Groet Suzanne
6 april 2020