Gisterenavond lag ik lekker lui op de bank een beetje tv te zappen. Ik kwam uit bij Boer zoekt Vrouw special. Ik kan daar met veel genoegen naar kijken. Want er is me toch een berg te zien in de bewegingen die de boeren en hun vrouwen en mannen maken. Ik vind het heerlijk om te zien of ik kan ontdekken wat er mogelijk wel en niet gaat werken en hoe zich dat laat zien, verbaal, maar vooral non-verbaal. Gisteren was te zien hoe ons Yvon op bezoek ging bij boeren die daadwerkelijk de liefde gevonden hebben en ook bij wie het helaas nog niet gelukt is de juiste te vinden.
Ik werd bijzonder getroffen door het verhaal van een van de deelnemers. Zij werd vroeger veel gepest. In haar jeugd had ze daar natuurlijk last van, maar ze had een modus voor zichzelf gevonden er mee om te gaan. Pas toen zij in haar werk als lerares geconfronteerd werd met het pestgedrag van anderen werd haar duidelijk hoeveel last zij eigenlijk al haar hele leven had ondervonden van dat pesten. Ze ontdekte dat ze een groot deel van haar zelfvertrouwen had verloren. Dat belemmerde haar ook in het vinden van en geloven in liefde.
Maar dat veranderde toen ze op tv het filmpje zag van een boer die zichzelf volledig kwetsbaar opstelde en vertelde hoe onzeker hij was als het op liefde aankwam en dat hij het heel spannend, zelfs een beetje angstig, vond zichzelf daarvoor open te stellen. Dat herkende ze en ze besloot te schrijven en daarbij zijn voorbeeld te volgen en de angst te voelen, maar ondanks die angst wel zichzelf helemaal te laten zien. Heel kwetsbaar. Maar juist dat maakte dat hij haar uitnodigde, waarna hun zoektocht begon en de liefde kon ontluiken. Ze bleven heel open en eerlijk naar elkaar.
Hij liet haar voelen dat zij mocht zijn wie zij is. En juist dát, zo vertelde zij, maakte dat ze haar zelfvertrouwen hervond. Ze durfde zichzelf nog meer te laten zien. Ondanks haar kwetsbaarheid en angst liet zij zichzelf zien, ze werd zichtbaar en daardoor werd ze gezien, voelde ze zich gezien en vond ze de liefde. Voor me op het televisiescherm werd weer heel duidelijk bevestigd dat het daar om draait. Tasten naar jezelf, present worden, dat laten zien aan de ander, transparant zijn, en dan de wederkerigheid die daaruit ontstaat, heel prudent.
Hier ligt dus ook mijn aanmoediging naar jullie. Bij iedere beweging die je maakt, contact dat je aangaat, of het nu gaat om vinden van liefde of iets heel anders, start bij jezelf. Voel bij jezelf, ontdek wat je voelt en welke beweging je wilt maken. Is die beweging helpend voor hetgeen je wilt bereiken of juist niet. Schiet je in een kramp, waardoor je keuze beperkt wordt. Of houd je de ruimte waardoor het mogelijk is te kiezen en zo nodig een andere beweging te maken. Door jezelf te kennen en je gevoelsbeweging te volgen ontstaat en blijft er ruimte te bewegen zoals je wilt.
Volg je eigen beweging en durf die beweging te laten zien aan de ander. Blij is blij, boos is boos, bang is bang, bedroefd is bedroefd en beschaamd is beschaamd. Durf je emoties te tonen en te delen met de ander. Daardoor word je zichtbaar, maak je contact, kan de ander je zien voor wie je bent. En als die ander dat doet, jou ziet, jou laat zijn wie je bent, je laat voelen dat je goed bent zoals je bent dan geeft dat vleugels. Dat geeft draagkracht en zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen dat het bouwen op jezelf steeds makkelijker maakt. En als het dan een keer stormt en er niet zoveel ruimte voor je is, de ander jou even niet ziet, hoort, kan voelen, dan blijft dat vertrouwen. Jij bent wie jij bent, met alles dat er is! jij mag jij zijn, jij kan jij zijn.
De kracht van het affectieve contact.
Pas goed op jezelf en iedereen om je heen.
Groet Suzanne
25 mei 2020