Onzekere tijden zijn het op dit moment. Niet weten hoe lang dit virus ons in zijn greep zal houden. Niet weten wanneer de maatregelen versoepeld gaan worden en hoe. Niet weten hoe in de toekomst onze maatschappij er uit gaat zien en wat er van ons verlangd wordt. Wat dat voor impact op je zal hebben. Leven met onzekerheid is iets waar je erg wiebelig van kunt worden. Vaak ga je op dan op zoek naar zekerheid en hou vast, om te zorgen dat het niet meer wiebelt.
Soms vind je die zekerheid nu in het feit dat de wereld wat kleiner en overzichtelijker is geworden. Of het wordt daar juist weer wiebeliger van. Soms geeft de structuur van werk houvast, maar wat als dat wegvalt of helemaal anders wordt. Soms geeft het zekerheid dat je iedereen die je lief is dicht om je heen hebt en die allemaal niet naar ‘buiten’ gaan. Of dat mis je juist, je moet er wel op uit of mag niet naar iemand toe. Waar grijp je je aan vast, als het niet prettig voelt, als het gaat wiebelen? Wat zet zich vast in jouw systeem als er onzekerheden en veranderingen op je pad komen?
Want er is één zekerheid en dat is dat er altijd onzekerheden en veranderingen zullen zijn in ons leven. Daar kun je proberen grip op te gaan krijgen, zekerheden zoeken of het juist te negeren en er bij weg te bewegen. Zo van als ik er geen aandacht aan geef dan is het er niet. Maar dan maak je er niet echt contact mee en van al dat negeren en wegrennen word je vaak ook heel moe. Net als van die andere beweging focus en vastgrijpen, het constant moeten zoeken naar grip en stevig vasthouden kost ook een hoop energie. Maar hoe dan wel? … Accepteren.
Denk aan die keer dat je probeerde om wanhopig iets te herinneren bijvoorbeeld een naam of een gebeurtenis. Je breekt er je hoofd over, maar het wil je maar niet te binnen schieten. Het houdt je vast, je probeert, zucht, steunt, denkt. Tot je het op een gegeven moment accepteert: Oke, dat kan ik me niet meer herinneren. Je gaat verder met je bezigheden en ploep daar is het, je weet het weer.
Op het moment dat je accepteert dat je geen grip hebt op de zaken, dat je veranderingen niet kunt tegenhouden, dat je er niet voor weg kunt rennen, verandert er iets. Accepteren doe je niet door vastgrijpen maar door loslaten. Maar dan niet het loslaten waarbij je weggooit en wegwuift of negeert. Maar juist door er contact mee te maken door te voelen en ontdekken wat het met je doet dat je soms geen grip hebt op de zaken en wat verandering en onzekerheid met je doet. Dat gevoel mag er zijn dat hoeft niet weg, dat hoeft niet anders. Dat accepteer je en daar krijg je iets voor terug.
Je hoeft niet meer zo hard te rennen of te grijpen, je kunt leven met wat er is. Zo kun je ontdekken dat alle onzekerheid en verandering iets kan zijn om te accepteren en zelfs te omarmen. Dat geeft rust en ruimte. Ruimte om te ervaren wat er op je af komt. Rust die zorgt dat je energie en draagkracht overhoudt. En dat kun je goed gebruiken in deze onzekere tijden.
Pas goed op jezelf en iedereen om je heen.
Groet Suzanne
20 april 2020